Terapia biorezonansowa wykorzystuje adaptowany z medycyny chińskiej system meridianów oraz punktów akupunkturowych. Meridiany należy rozumieć jako sprawność tkanki, nie są jednostką morfologiczną, stanowiąc swego rodzaju „drogi”. Medycyna chińska zakłada, że w meridianach ciągle przepływa chi, w Europie określane jako energia. W tym wypadku lepszym określeniem byłaby „pulsacja kwantów”, a nie ciągły transfer energii w postaci fotonów. Jako że chi oscyluje, jest drganiem i ma zdolność przenoszenia informacji. Rzeczone strumienie kwantów w meridianach tworzą zamknięty system.

W momencie powstania blokady w meridianie, wywołanej na przykład stanem zapalnym lub blizną, kwanty nie mają możliwości dalszego przepływu. Ponadto, zmienia się jego kierunek! Skutkuje to powstaniem nieprawidłowego układu biegunowego. Molekuły składają się w ściśle określone struktury klastrowe, o ile oddziałują na nie konkretne częstotliwości. Wówczas zapamiętują one informację. W celu ponownego usunięcia owych informacji, trzeba w pierwszej kolejności przerwać klastry, co może być uzyskane metodą BRT. Rozlokowanie molekuł względem siebie nie jest statyczne. Przykładowo, w stanach zapalnych organizmu jest ono płynne, co z kolei skutkuje zmianą wypromieniowywanej częstotliwości. W następstwie zagęszczania się energii oraz jej rozpadu występuje ciągłe wypromieniowywanie fotonów przez tworzące się cząstki. To z kolei wpływa na drgania wewnątrz systemu atomowego, jak również na interakcje między sąsiednio położonymi atomami, względnie molekułami, jak i ich różnymi ładunkami. Z racji tego, że atomy czy też molekuły są dipolami (wobec tego działają jak anteny), następuje wypromieniowanie drgań elektromagnetycznych. Takie drgania są specyficzne dla różnych atomów bądź molekuł, podlegając swoim własnym prawom.
Fale elektromagnetyczne są również emitowane przez białka, komórki i organy. Cokolwiek materialnego ma swój własny wzorzec częstotliwości. Spektrum drgań ludzkiego organizmu leży w przedziale od 1 Hz do więcej niż 1018 Hz. Częstotliwość to równocześnie informacja. Przenoszenie informacji odbywa się dzięki drganiom solitonów powstającym w efekcie interakcji fononów, które zostały wyswobodzone podczas kontaktu elektronów z fotonami. Owe drgania mają niebagatelne znaczenie dla procesów życiowych. Odpowiadają one za transport energii w długich łańcuchach białek, wywołanych za pomocą reakcji chemicznych, od jednego końca do drugiego, w zakresie częstotliwości naddźwiękowych. Drgania solitonów występują na przykład w postaci impulsów nerwowych, a także w czasie przepływu energii w meridianach.

Określenie „terapia biorezonansowa” (BRT) zostało stworzone w 1987 w celu opisania „terapii drganiami własnymi organizmu pacjenta”. Jego autorem jest niemiecki lekarz, dr Franz Morell, który jako pierwszy zaprezentował możliwości jej zastosowania (1977). Inżynier Rasche, zięć doktora Morella, zbudował pierwszy aparat biorezonansowy, zwany MORA. W niemieckim Institut für Regulative Medizin (Regumed, kiedyś: Brügemann Institut) zostało wynalezione komputerowo sterowane urządzenie do diagnostyki i terapii biorezonansowej, które nazwano BICOM (nazwa wzięła się od określenia „Bio-Communication”). Firma BIOMED-MONADITH z siedzibą w Poznaniu jest przedstawicielem firmy Regumed i wyłącznym dystrybutorem aparatów BICOM wraz z oprzyrządowaniem na Polskę od 1993 roku.
Terapia wykorzystuje istniejące w ciele człowieka i wokół niego drgania elektromagnetyczne (biosygnały), będące nadrzędnymi w stosunku do procesów biochemicznych i sterujących nimi. Wyłączając fizjologiczne (harmoniczne) drgania elektromagnetyczne, w ciele człowieka oddziałują także drgania patologiczne (dysharmoniczne), czyli zakłócające. Są wywołane, między innymi, obciążeniem organizmu toksynami, infekcjami, niewyleczonymi chorobami, zranieniami, szkodami jatrogennymi. Suma drgań fizjologicznych i patologicznych to tak zwane drgania własne organizmu pacjenta. Spektrum owych drgań rozciąga się od fal ekstremalnie długich po bardzo krótkie.

Jako że drgania własne organizmu są natury elektromagnetycznej, można je wychwycić z powierzchni skóry, jak i z tkanek oraz narządów. Wykonuje się to przy pomocy specjalnych elektrod (efekt antenowy), jak również za pomocą przewodu doprowadzonego do urządzenia terapeutycznego. Terapeuta ma do dyspozycji wielowarstwowe elektrody BICOM: ręczne i stopowe, stosowane do terapii podstawowej, miękkie, guzikowe, spiralne, żebrowe, punktowe. Pole magnetyczne elektrod jest ekstremalnie małe. Służy wyłącznie przekazowi informacji.
Dzięki nowoczesnej elektronice (aparat BICOM), drgania przekształcane są w drgania terapeutyczne. Nie są dodawane inne lub technicznie wytworzone częstotliwości. Urządzenie przekazuje drgania terapeutyczne powrotem do organizmu pacjenta, a częstotliwości harmoniczne są sprzęgane dodatnio (dodatnie sprzężenie zwrotne), natomiast dysharmoniczne ujemnie. Są zatem inwertowane (ujemne sprzężenie zwrotne), a działanie terapeutyczne odbywa się nie w urządzeniu, a w samym organizmie pacjenta. Pole elektromagnetyczne pacjenta natychmiast reaguje na precyzyjnie dopasowany sygnał terapeutyczny, przekazując do urządzenia BICOM zmieniony wzorzec drgań. Proces jest powtarzany w ułamkach sekund. Tym sposobem, patologiczne sygnały są redukowane w organizmie, a ostatecznie wygaszane. Natomiast fizjologiczne siły regulacyjne organizmu zaczynają w sposób prawidłowy zarządzać procesami biologicznymi. Dzięki poprawie biofizykalnego stanu energetycznego pacjenta stopniowo dochodzi do polepszenia jakości procesów biochemicznych – normalizacji i wyleczenia.

Przy pomocy tzw. separatora (molekularnego obwodu absorpcyjnego) przefiltrowuje się drgania harmoniczne (H) i harmoniczne sygnały środowiska zewnętrznego (separator jest w stanie wpaść w rezonans jedynie z harmonicznymi częstotliwościami). Od wyjścia separatora odprowadza się tylko częstotliwości dysharmoniczne (D). Jest także możliwe, aby równocześnie przekazywać do organizmu pacjenta, poprzez przełączenie, sumacyjne drgania harmoniczne (H) oraz zinwertowane dysharmonicznych (Di), czyli nieinwertowane drgania fizjologiczne oraz inwertowane drgania patologiczne (H+Di). Określenia „harmonia” i „dysharmonia” zostały tu użyte w sposób umowny. Drgania terapeutyczne mogą być wzmacniane albo osłabianie zależnie od potrzeb organizmu. Zakres wzmocnienia bądź osłabienia sygnałów ustrojowych stanowi tzw. okno Adey’a, „okno biologiczne”, na które trzeba trafić, aby móc skutecznie leczyć. Dzieje się tak, ponieważ – jak odkrył na drodze eksperymentów Adey – silniejsze i silne sygnały mniej wpływają na systemy biologiczne od sygnałów słabszych czy słabych.

Aparatura BICOM stwarza możliwość przekazywania do organizmu pacjenta wyselekcjowanego zakresu częstotliwości. Sygnał terapeutyczny jest zatem „wyostrzony” i dokładny, jak tylko jest to możliwe, dzięki temu oddziałując natychmiast. Zostało to niezbicie udowodnione przez prof. C. W. Smith z uniwersytetu w Salford w Wielkiej Brytanii. Najwyższa precyzja i skuteczność terapii jest osiągana przez fakt, że aparat biorezonansowy tworzy razem z pacjentem cybernetyczny obwód regulacyjny.

---

Istnieją aż cztery sposoby filtrowania częstotliwości w urządzeniu BICOM:

• przekazywanie do organizmu pacjenta wszelkich częstotliwości przejętych i doprowadzonych do urządzenia;
• przekazywanie poprzez ustawiany manualnie tzw. filtr przepustowy tylko niewielkiej części częstotliwości;
• automatyczne „kołysanie się”, wobulacja pasma przepustowego filtra wokół ustawionej częstotliwości środkowej;
• ciągłe przekazywanie do organizmu pacjenta wąskiego zakresu częstotliwości, wahającego się od 10 Hz do 150 000 Hz, z ustawioną wcześniej prędkością.

Metody diagnostyczne w BRT dobierane są dowolnie, chociaż najkorzystniejsze są metody, które możliwie jak najdokładniej są w stanie określić stan energetyczny pacjenta, pozwalając na łatwe rozpoznawanie zmian, które zachodzą pod wpływem terapii. Przykłady stanowią: bioelektroniczna diagnostyka funkcyjna, diagnoza elektroakupunkturowa według Volla, test kinezjologiczny, test Vega wg dr Schimmela, test odruchów Nogiera (RAC), fotografia kirlianowska, chińska diagnostyka na podstawie tętna, termografia.
Wprowadza się programy terapeutyczne do pamięci komputera. Są one zakodowane w postaci trzycyfrowych numerów. Wszelkie niezbędne parametry (zwykle osiem) ustawia się elektronicznie. Czas terapii jest także zaprogramowany. Po zakończeniu aparat wyłącza się samoistnie. Można podzielić programy terapeutyczne na:

• terapie podstawowe
• meridialne terapie następujące
• terapie według wskazań
• cztery programy sprawdzające i 2 specjalne

Użytkownik urządzenia ma także do dyspozycji podręcznik komputerowych programów terapeutycznych, który zawiera również propozycje elektrod, jak i ich rozmieszczenie. Dobór programu terapeutycznego jest związany z dokładnym wywiadem chorobowym, jak i diagnozą. Konkretne parametry można modyfikować według wymagań, w zależności od danego przypadku. Można na przykład zwiększyć osłabianie lub wzmacnianie drgań terapeutycznych. Oprócz pomiaru punktów akupunkturowych, elektroakupunkturowa część diagnostyczna urządzenia stwarza możliwość przeprowadzenia:

• testu pól zaburzających blizn,
• ustalenia dystrybucji energii w organizmie,
• przetestowania najkorzystniejszych, indywidualnych parametrów terapeutycznych, w szczególności najkorzystniejszego programu,
• najszybszego, najpewniejszego testu alergologicznego,
• testu materiałów dentystycznych obecnych w jamie ustnej,
• testu materiałów dentystycznych przed wprowadzeniem do jamy ustnej,
• testu według zasad dr med. dent. Schimmela,
• testu ognisk.

Terapie wykorzystywane w medycynie komplementarnej, na przykład biorezonans, akupunktura, homeopatia i pozostałe metody medycyny holistycznej nie gwarantują stuprocentowej skuteczności. Jest to zawsze problem indywidualny, uzależniony od konkretnego schorzenia, organizmu pacjenta oraz sumiennego zastosowania się do zaleceń terapeuty. Terapia biorezonansowa nie była przedmiotem badań naukowych w medycynie konwencjonalnej. Nie jest jeszcze rozpoznawalna w Polsce.

---